مهسا امینی

سالها بعد از این روزها در کتاب های تاریخ خواهند نوشت: جمهوری اسلامی درخت پوسیده ای بود که ۴۳ سال سرپا بود، تا چند دختر بچه با لگد آن را انداختند و برای مدتی خرخاکی ها و سوسک ها و

ضرب و شتم «اشتباهی» مستندساز نزدیک به دفتر رهبری، جواد موگویی کتاب‌نویس و مستندساز نزدیک به دفتر رهبر جمهوری اسلامی، از بازداشت «اشتباهی» خود در میدان انقلاب و ضرب و شتم خود توسط مأموران امنیتی خبر داد. وی در اینستاگرام

سالهاست رفتن جمهوری اسلامی و پایان این نظام اهریمنی آرزوی ۸۰ میلیون ایرانی( جمعیت ایران ۸۶ میلیون است) شده است. اما براستی چرا تاکنون مردم با وجود اینکه میخواستند، اما نتوانستند؟ برای تحلیل رفتار جمهوری اسلامی با مردم باید کمی

داستان نسل ما با این جمهوری اسلامی و مجاهدین تمامی ندارد. بعضی از سلبریتی هایی که همچنان بنا به توصیه سعید حجاریان دهان غیر هستند، برداشته اند عکس مسیح علینژاد را در کنار رجوی گذاشته اند و ضربدر کشیده اند.

اگر بر روی حوادث چند روز اخیر با ذره بین دقت کرده باشد، خواهید دیدکه سه موضوع رژیم را شدیدا ترسانده است؛ یکی پاسخ دادن مردم به سرکوبگران و عبور از گاندی بازی های محکوم به شکست؛ و دیگری اتحاد

اکنون که این جملات را مینویسم، اشک شوق و امید پهنای صورتم را پوشانده است. شعاری که تیتر این مطلب شده است، مربوط به فریاد آزادی خواهی دختران و پسران دانشجویی است که در کنار هم، فارغ از هر مرده

۱۳ آبان چهل و چندی سال پیش بوزینگان خط امامی و فواحش حزب توده که عامل شوروی در ایران بودند، نقشه تسخیر سفارت آمریکا را کشیدند و هنوز هم پس از گذشت چند دهه از آن اتفاق شوم، گره کور

مهسا امینی دختر ۲۲ ساله ایرانی پس از بازداشت توسط گشت کشتار جمهوری اسلامی، مورد ضرب و شتم قرار می گیرد. التماس های این دختر غریب کردستانی در تهران و برادرش به دژخیمان گشت ارشاد موثر واقع نمی شود. اما