مجاهدین خلق

چند روز پیش در وب گردی هایم خیلی اتفاقی یک مقاله بلند پی د اف که در مورد عملیات فروغ جاویدان مجاهدین بود، نظرم را جلب کرد. با آنکه اصولا نوشته های اوباش ۵۷ تی را قابل خواندن نمیدانم، اما

با گذشت بیش از چهار ماه از اعتراض‌های سراسری، گروه‌های اپوزیسیون و جایگزین‌های احتمالی جمهوری اسلامی نیز توجه رسانه‌های غربی را جلب کرده‌اند. واشنگتن اگزمینر در مطلبی به قلم مایکل روبین، به یکی از این گروه‌ها می‌پردازد و شرح می‌دهد

نسل ترمیناتورهای ۵۷ تی فکر میکنند نسل امروز هم همانند این کودن های ایران ویران کن است که خمینی را در ماه ببینند و به دنبال پشم حضرت آغا لای تازی نامه بگردند. سیاست اسراییل را در این سالها همه میدانیم: می زنند

متاسفانه ۴۴ سال است که اسیر چنگال دژخیمان جمهوری هستیم. گفتنی نیست که این مدت ما را نه سال ها بلکه قرن ها از جامعه جهانی و پیشرفت عقب انداخت. در سال ۵۷ با ۳۵ میلیون جمعیت تنها پنجاه هزار

مجاهدین یک گروه ورشکسته و ناتوان است که دیگری رمقی برای مبارزه ندارد. از زمانی که امریکا آنها را خلع سلاح کرد و سپس با کمک سازمان ملل به اردوگاهی در آلبانی منتقل شدند، تنها فعالیت اینها گذران سالهای آخر

چهارم خرداد پنجاه و هشت گروه فرقان رفسنجانی را در محل مسکونی اش ترور کرد اما جان سالم بدر برد. سازمان مجاهدین خلق اولین گروهی بود که این ترور را محکوم کرد و از استاد هاشمی رفسنجانی حمایت نمود! اطلاعیه

بطور کلی در دو ماه اول انقلاب این گروهها عضوی از پیکره انقلاب و جمهوری اسلامی بودند اما در اردیبهشت سال پنجاه و هشت دو اتفاق افتاد که سنگ بنای درگیری نیروهای مذهبی وفادار به آخوندا با این دو گروه تروریستی شد. ماجرای اول دستگیری یکی از افراد شاخص چریکهای فدائی خلق به نام حماد شیبانی بود و ماجرای بعدی دستگیری محمد رضا سعادتی از سازمان مجاهدین.

ماجرای این دو مسیری کاملا جداگانه ای را طی کرد. محمد رضا سعادتی بجرم جاسوسی برای شوروی محکوم به زندان شد اما چند سال بعد دوباره او را برای مشارکت در قتل محاکمه و اعدام کردند. از زمان دستگیری او تا محاکمه اش سازمان مجاهدین بشدت تجمعات اعتراضی برپا میکرد حتی آیت الله طالقانی را هم مجبور کرده بودند برای آزادیش واسطه کنند که با سرسختی خمینی مواجه شد.