ثمرات الحیات

از حضرت صادق(ع) روایت کرده اند وقتی آب را از حسین(ع) و اصحاب آن حضرت روایت کرده اند آن حضرت میان اصحاب خود ندا کرد هر که تشنه است بیاید. پس یکی یکی اصحاب آمدند. پس آن حضرت انگشت خود را در کف دست گذاشت یکی یکی آب می خورند تا سیراب می شدند. بعضی می گفتند به خدا قسم آبی آشامیدم که احدی از عالمیان در دنیا چنین آبی نخورده است.

علامه مجلسی(ره) در جلد دهم کتاب بحارالانوار در باب تزویج فاطمه(س) روایت کرده که می فرماید: خمس دنیا و ثلث بهشت را مهر فاطمه(س) قرار داده و در روی زمین هم چهار رودخانه بزرگ را مهریه ایشان گردانیده: نهر نیل

روایت شده که روزی حضرت امیر(ع) در بصره بالا منبر رفت و فرمود«ایها الناس سلونی قبل ان تفقدونی اسئلونی عن طرق السماء فانی اعرف بها عن طرق الارض» (ترجمه: ای مردم هر چه سوال و پرسش در باره هر موضوعی

بجان خودم این آخوندها در مزخرف گویی بی نظیرند. من هرچه استعداد و توانایی طنز خودم را هم به کار بیاندازم هرگز نمی توانم به اندازه یک روایت نوشته شده توسط علامه مجلسی چرت و پرت خلق کنم. برویم سراغ

داستان زیر پتو رفتن محمد و علی

روزی رسول خدا(ص) از کوچه های مدینه می گذشت. جوانی شیشه شرابی در دست داشت. چون رسول خدا(ص) را دید ترسید و توبه کرد که دیگر شراب نخورد!

حضرت پرسید در این شیشه چیست؟ عرض کرد سرکه است. حضرت قدری از آن گرفته چشید. صحابه نیز از آن چشیدند.سرکه بسیار خوبی بود! همه تعریف کردند!

مرد فاسقی در بغداد بود. هنگام مرگ وصیت کرد که مرا ببرید در نجف اشرف دفن کنید. شاید خداوند مرا بیامرزد و به خاطر حرمت حضرت امیرالمؤمنین(ع) ببخشد.

چون وفات کرد اطرافیانش او راغسل داده کفن کرده در تابوتی گذاشتند و به سوی نجف حمل کردند.

شب حضرت امیر(ع) به خواب بعضی از خدام حرم خود آمده فرمود: فردا صبح نعش یک فاسقی را از بغداد می آوردند که در زمین نجف دفن کنند بروید مانع شوید نگذارید او را در جوار من دفن کنند.

شاه طهماسب صفوی از جبل عامل لبنان برای اولین بار تعدادی آخوند وارد ایران کرد که محمد باقر مجلسی هم در میان آنها بود. شاه او را مامور کرد تا روایات و احادیث تشیع را تدوین کند. بودجه و افراد زیادی هم در اختیارش قرار داد.

مجلسی در طی سالها موفق شد روایات و احادیثی را از خودش جعل کند و آنها را در 110 جلد تنظیم کرد که بعدها رکن مهم و یکی از معتبرترین کتابهای مرجع آخوندها قرار گرفت.

بدون اغراق این کتاب پر است از مزخرفات و حرفهای خنده دار که ظاهرا مجلسی موقع نگارش این روایات به ریش شاه سهماسب و ایرانیان می خندیده که پول خزانه کشور را در اختیار او قرار داده اند تا برایشان مزخرف ببافد.

حتما در کتابها خوانده اید که در زمانهای قدیم بسیاری از مسلمانان وصیت میکردند که جنازه آنان را به کربلا برده و در آنجا دفن کنند. اگر دنبال راز و انگیزه آن میگردید روایت زیر را بخوانید:

در جلد اول بحرالمصائب می نویسد که از حضرت صادق(ع) پرسیدند آیا شتر به بهشت می رود؟

فرمود بلی شتر صالح و شتری که در کربلا بمیرد.

پرسیدند حمار بهشت می رود؟

فرمود بلی حمار قدیر پیامبر و حماری که در کربلا بمیرد.

پرسیدند سگ به بهشت می رود؟

فرمود بلی، سگ اصحاب کهف و سگی که در کربلا بمیرد.

پرسیدند بزغاله به بهشت میرود؟

فرمود بلی، بزغاله حضرت موسی و بزغاله ای که در کربلا بمیرد.

امیرالمؤمنین(ع) می فرماید رسول خدا فرمود: یا علی می دانی آن نقطه های سیاهی که بر بال ملخهاست چیست؟ عرض کردم خدا و رسول بهتر می دانند. فرمود بر بال آنها نوشته «انا اللّه رب العالمین خلقت الجرد خبراً من