احمد کسروی

در روز دوم یا سوم محاکمه کسروی شخصی به نام “جواد مظفری” به دادگاه آمد و با هفت تیر، “کسروی” و منشی او “حدادپور” را زد. حسین امامی بعد از قتل کسروی به داخل اتاق دادگاه رفت و با چاقو شکم کسروی را پاره کرد.

بنده واقعا پژوهشگر تاریخی یا مورخ نیستم این موضوعی است در حیطه اهل فن. اما موضوعی که پس از گفتگوی تلوزیونی بسیار مبهمی که جناب قاسم شعله سعدی در کانال یک در بیست و دوم اردیبهشت ماه انجام داد، ذهن

این بدبختی ایرانیان و این حال بدی که امروز دارند، نتیجه یک شکست نظامی یا یک اشتباه سیاسی نبوده و چاره آن ساده و آسان نمی باشد. این بدبختی ایرانیان نتیجه یک رشته گرفتاری هایی است که از هزار سال پیش آغاز یافته و ریشه دوانیده است. چاره اش به کوشش های ریشه دار سختی نیازمند است. به همین جهت، این چاره جویی کار هرکسی نیست.

ما امروز جشن مشروطه گرفته‌ايم. نخست جاي پرسش است كه چرا امروز را كه روز سيزدهم مرداد است جشن مي‌گيريم در حاليكه ديگران فردا را كه چهاردهم است خواهند گرفت. در اين باره در سالهاي گذشته پاسخ داده‌ايم. مظفرالدين شاه

آنان دسته ای هستند که در این کشور مفت میخورند و تنها کاری که از دستشان برمی آید ایستادگی در برابر پیشرفت مردم است. هرگامی که مردم برای زندگی بهتری بردارند اینان با آن دشمنند که تا توانند ایستادگی خواهند کرد و سپس رها کرده فراموش خواهند گردانید.
مگر با مشروطه همین رفتار را نکردند و آن همه خونریزی ها را به بار نیاوردند؟
مگر با دبستانها که برپا شده بود سالیان دراز دشمنی نمودند؟
مگر با تاسیس ثبت اسناد و دفترهای رسمی به کشاکش نپرداختند؟

اما چون در ایران یک سیاست بدخواهانه درکار است و گروهی از وزیران و دیگران که دسته بزرگ و نیرومندی می باشند به آن می کوشند که این توده را از هر پیشرفتی باز داشته و در همین حال آشفتگی و آلودگی گرفتارست پایدار گردانند، این است که پس از برافتادن رضا شاه، بیشتر کارهای نیک او را بهم زدند و به وضعیت قبلی برگرداندند. از جمله رونق گرفتن دوباره روبند و چادر است. ملایان دوباره جان گرفتند و مردم را تشویق به حجاب کردند. یکی از مجتهدان که در زمان رضا شاه بخاطر مخالفت با برداشتن چادر زنها به بیرون ایران تبعید شده بود، با سلام و صلوات و پذیرایی نیمه رسمی به ایران آوردند.

بسیاری از ما نسبت به پرچم سه رنگ ایران و علامت شیر و خورشید روی آن آگاهی لازم را نداریم. همین ناآگاهی باعث شد که بسیاری آنرا از نشانه های حکومت پهلوی بدانند و آنرا حذف کنند. خوشبختانه با توسعه

عمده دشمنی‌ها با خاندان پهلوی از سوی دو تیپ افراد است: طرفداران حکومت اسلامی، که لباسهای چریکی‌شان را برای روز مبادای ظهور پهلویسم حفظ کرده‌اند، و عده‌ای با تفکر مسکوگرایانه که هنوز از اندیشه‌های صادراتی شوروی، به مثابه اندیشه‌های خود،