برگزیده

نوروز دیگری از راه رسید و باز دل ملت ما خون بود. سالی که گذشت سال نور بود و امید، اما کیست که نداند در خاورمیانه و سرزمین های اسلام زده هر تغییر و تحولی بدون ریختن خون کسان و

از زمان اشغال ایران در سال ۵۷ تاکنون، سالهای سخت زیاد داشتیم اما هیچ سالی نوزوزش مثل امسال غم بار نبود. هرچند هر سال از این ۴۴ سال، همواره مصیبت و کشتار مردم را داشتیم اما هیچ سالی رژیم اینقدر

زمانی که فیلسوف شهیر و پرسشگر ایرانی، آرامش دوستدار، در کتاب امتناع تفکر در فرهنگ دینی صحبت از دینخویی ایرانیان کرد، به درستی روی یکی از بزرگترین مصیبت های این سرزمین دست گذاشت. متاسفانه این روزها که بساط منشور و

قبل از هرچیز باید بدانیم منشوری که نوشته شده نه قانون اساسی است و نه تعیین کننده نوع حکومت.  آنچه که من می فهمم یک چارچوب حداقلی است که گروههای مختلف سیاسی مخالف جمهوری اسلامی دور هم گرد آیند و

ما فرزندان پس از انقلاب اسلامی که از کودکی تا میانسالی خویش را در جنگ و تحریم و موشک باران گذرانده ایم، کاملا صدای آژیر قرمز را میشناسیم. هنوز هم من وقتی به صورت اتفاقی نوحه های آهنگران و فیلم

شاهزاده رضا پهلوی ‏⁧‫ضمن اشاره به مسمومیت‌های دنباله‌دار دختران دانش‌آموز در سراسر ایران، از جامعه بین‌المللی خواست با اعمال فشار بر حکومت ایران، امکان انجام تحقیقات میدانی مستقل در کشور فراهم شود.
‏

امروز دیدم شورای گذار و حزب مشروطه و شورای عالی تصمیم کبری بیانیه اتحاد داده اند و لابد همه انتظار داریم پس از همکاری مصلحتی چهره های پرفالور و اکتیو در فضای مجازی با رضا پهلوی، همین فردا انقلاب ژینا

امانوئل مکرون در نشست مونیخ گفت هرگاه کسانی درباره رژیم چنج حرف می زنند من بلافاصله می پرسم چگونه؟ کجا؟ با کدام آلترناتیو؟ ضمن اینکه هرجا رفتیم رژیم چنج کردیم اوضاع بدتر شده! (البته بنظر من مکرون واقعیت را نمیگوید.