یک توضیح ساده در مورد حمله سایبری
بعد از انفجار اخیر در نطنز بارها در وبسایتها و کانال های تلویزیونی سخنانی شنیده و یا نوشته میشود که در آن احتمال انفجار در سایت های نطنز و یا اطراف پارچین را به حملات سایبری اسرائیل نسبت میدهند.
برای اینکه برخی از دوستان احتمالا اطلاعات فنی کمتری دارند کمتر دچار چنین اشتباهاتی شوند سعی می کنم چند نکته را توضیح بدهم.
نکته اول این است که مراکز بسیار محرمانه را هیچ دولتی به اینترنت وصل نمی کند. مثلا در نظر بگیرید هزار دستگاه سانتریفیوژ دارند کار می کنند. چه لزومی دارد آنها را به اینترنت وصل کنند؟
هر انسان عاقلی این را براحتی میتواند درک کند که اتصال هر دستگاه هوشمند به اینترنت خطر حملات سایبری را افزایش میدهد. بنابر این هرگز متخصصین و کارشناسان فنی رژیم جمهوری اسلامی و یا کره شمالی آنقدر کودن نیستند که مراکز هسته ای شان را به اینترنت وصل کنند.
بنابر این خیال تان را راحت کنم که با حمله سایبری نمیتوان یک مجتمع نظامی را منفجر کرد به دو دلیل:
1- دستگاهها به اینترنت وصل نیستند
2- حتی اگر هم وصل باشند، معمولا قدرت انفجاری ندارند. مثلا یک در داخل دستگاه سانتریفیوژ مواد انفجاری وجود ندارد که بتوان آنرا منفجر کرد.
اما اگر یادتان باشد چند سال پیش اسرائیل با حمله سایبری توانست تعداد زیادی از دستگاههای سانتریفیوژ را از کار بیاندازد اما چگونه؟
امروزه هر دستگاهی که قابل کنترل و تنظیم باشد دارای یک برد الکترونیکی کوچک هست که به تناسب اهمیت آن از میکروکنترولرهای ساده و یا پیشرفته استفاده میشوند.
این کنترولرها در همه دستگاههای برقی وجود دارند از جمله در دستگاههای سانتریفیوژ که سرعت چرخش دستگاه را تنظیم می کند و همه وقایع را درون حافظه ای کوچک ذخیره می کند و بوسیله همین مدار الکترونیکی کوچک است که میتوان دور چرخش موتور را کنترل کرد.
جمهوری اسلامی طی فرایند بسیار پیچیده ای این کنترلرها را از واسطه ای از آلمان خریداری کرد در حالیکه آن واسطه از مامورین موساد بود. وقتی دستگاهها در ایران نصب شدند کافی بود بوسیله یک یو اس بی و حتی از طریق وایرلس کدهای میکروکنترلرها را تغییر داد تا در نتیجه آن دور موتورها آنقدر زیاد بشوند که دستگاه سانتریفیوژ بر اثر سرعت چرخش زیاد بپوکد!
خلاصه اینکه با حمله سایبری نمی توان مجتمع مونتاژ دستگاههای سانترفیوژ نطنز را منفجر کرد. خلاص!
حملات سایبری توی مراکز اهداف غیر نظامی بیشتر کاربرد دارد. مثلا با حمله سایبری می توان یک نیروگاه برق و یا پشت فشار قوی منطقه ای را منهدم کرد زیرا همه رله های ایستگاههای برق دارای مدارهای پیچیده کنترلر هستند و با هک کردن این رله ها می توان ولتاژ روی یک ترانس را بشدت بالا برد بطوری که همه تجهیزات را به آتش بکشد.
خلاصه اینکه رسانه های جمهوری اسلامی بخاطر اینکه اقتدار پوشالی شان برملا نشود سعی می کنند حمله سایبری اسرائیل به نطنز را دلیل انفجار آن جا بیاندازند درصورتیکه همه شواهد حاکی از حمله هوایی است.
نکته آخر و مضحک هم این است که می گویند اسرائیل آمده وارد تاسیسات فوق العاده حفاظت شده نطنز شده و یک یا دو بمب کار گذاشته و رفته و انفجار از داخل بوده.
در مضحک بودن این فرضیه همین بس که گوینده چنین حرفی اصلا نمی داند کسی جرات ندارد از صد کیلومتری این تاسیسات رد شود چه برسد به اینکه یک بمب بزرگ را کول خود بگیرد و از جلوی نگهبانان و دوربین ها رد شود و آنرا زیر یک میز قایم کند و در برود!
برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید
