گوشه ای از بابی کشی در عهد ناصری-۱
میرزا آقاخان کرمانی در رساله سه مکتوب خود گوشه ای از بابی کشی در دوران ناصری, که از لحاظ جهالت پهلو به دوران فرخنده و پربرکت جمهوری اسلامی می زند را در نامه ای خیالی که به شاهـزاده جلال الدوله مینویسد شرح داده است:
“روزی در خانه جراح باشی مـیهمان بودم که ناگاه از خانه همسایه صدای ناله و آواز سوزناک به گوش رسید تحقـیق کردم مشخص شد در همسایگی جراح باشی زنیست که همان روز دو پسر و دامادش را به تهمت بابی گری در میدان شاه کشته اند و زن نگونبخت تازه از قتلگاه عزیزانش بازگشته و می گرید. چندی نگذشت که از همان خانه صدای دف و تمبک به گوشم رسید و متحیر از آنکه چگونه عزا به شادی بدل شد دختر خدمتکار را برای تحقـیق فرستادیم و او در بازگشت با هیجان گفت که جمعی قصد دارند بی بی بیگم همان پیرزن داغـدیده را بکشند. من و جراح باشی به خانه همسایه شتافتیم و در صحن خانه محشری غریب دیدیم که از یک سو سه چهار زن بزک کرده, سرمه کشیده با زیرجامه های کوتاه … می رقصیدند. از طرف دیگر پنج شش یایسه سبز, سرخ و زرد پوش, سرخاب و سفیداب کرده دایره و تمبک می زدند و از سمتی جمعی سلیطه نره کس قحبه لوند جنده با سنگ و چوب و کفش و جاروب بر پیرزن هجوم آورده و با مشت و لگد و کفش او را به اینطرف و آنطرف بر خاک هلاک می کشیدند. یک قحبه بدقیافه به کربلاییه موسوم, چارقـد بی بی بیگم را از دو سو به حلقش پیچیده و با جنده دیگری چنان سخت می کشیدند که از جان بی بی رمقی بیش نمانده بود که من و جـراح باشی رسیده ریش و سبیل گرو کرده آن پیرزن را از چنگ آن جندگان رهاندیم.”
میرزا آقاخان در صدد تحقیق برمی آید و در پاسخ میشنود:
“ما همسایگان این پیرزنیم و امروز شنیدیم دو پسر و دامادش را کشته اند, محض غیرت دین و تعصب ملت, خواستیم خوب دل این عجوزه را بسوزانیم پس بزک و آرایش نموده به سرسلامتی او آمدیم و این رقص و ساز و آواز هم برای عزای آن سگان کافر است, ازاین بهتر چه ثوابی؟ به فتوای امام جمعه هر کس یک بابی را بکشد ثواب هزار حج و عمره مقبوله برده است و اجر صد ختم قرآن را دارد! اگر تو نیامده بودی و محض خاطر جراح باشی نبود کربلاییه زینب که به گوش خود این حدیث از دهان مبارک آقای امام جمعه شنیده بود, بی بی بیگم را چون سگ می کشت و این ثواب را می برد.”
برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید
