نگاهی کوتاه به زندگی فاجعه بار کولبران – کلیپ
به گزارش سازمان‌های حقوق بشری، در سال ۲۰۲۰، دست کم ۲۴۰ کولبر و کاسبکار زحمتکش و محروم، در منطقه کردستان کشته یا زخمی شده‌اند. از این میان، تعداد ۵۹ نفر، بر اثر شلیک مأموران مسلح به قتل رسیده و ۱۸۱ نفر مجروح شده‌اند. آمار جان باختگان و مجروحین کولبران و کاسبکاران در سال ۲۰۲۰، نسبت به سال ۲۰۱۹، با افزایش مواجه بوده‌است. کشته و زخمی شدن ۲۴۰ کولبر و کاسبکار طی سال ۲۰۲۰ حمل و نقل کالاها به مرز ایران و کردستان عراق، منبع درآمد هزاران نفر است. کولبران، کالاهایی با وزن ۲۵ تا ۱۲۰ کیلوگرم را در راه‌های کوهستانی خطرناک و مناطق مرزی مین‌گذاری‌شده، روی کمر خود حمل می‌کنند. کولبران پیوسته با تهدید شلیک از سوی مرزبانان مسلح روبرو هستند و طی سال‌های گذشته، بسیاری از آنها بدون هیچ هشدار قبلی مورد اصابت گلوله‌های مرزبانان قرار گرفته و جان سپرده یا بشدت مجروح و مصدوم شده‌اند. تعداد زیادی از آنها بر اثر شلیک مرزبانان، دچار قطع عضو شده یا برای همیشه فلج شده‌اند. آنها در زمستان، بارهای سنگین را در میان برف و بوران و جاده‌های کوهستانی پوشیده از برف حمل می‌کنند و با خطر مرگ یا آسیب‌های جدی روبرو هستند. آنها بارها نیز در سرما یخ زده یا زیر بهمن مدفون شده‌اند. در تازه ترین واقعه دردناک و دلخراش، روز دوشنبه ۲۹ دی ۹۹، پنج کولبر زحمتکش کرد، در پی ریزش بهمن، در یکی از نقاط مرزی شهرستان ارومیه، جان سپردند. مرگ دلخراش پنج کولبر بر اثر ریزش بهمن کولبران، در کردستان عراق، محصولات الکترونیکی، سیگار و پارچه می‌خرند، سپس این کالاها را در محل‌های جمع‌آوری، به بازرگانان ایرانی تحویل می‌دهند. این بازرگانان پس از بررسی کالاها، دستمزد کولبران را می‌دهند. بنا به گزارش منابع محلی، کولبران، روزانه حدود ۱۲ ساعت کار بارکشی می‌کنند و بین ۷ تا ۱۲ دلار دستمزد دریافت می‌کنند. کار کولبری از نوجوانی و با حدود ۱۵ سال شروع می‌شود و گاه تا ۷۵ سالگی ادامه می‌یابد. تعداد قابل توجهی از کولبران، تحصیلات دانشگاهی دارند و مشکلات اقتصادی و بیکاری آنها را مجبور به انجام این کار خطرناک کرده‌است. پزشکان و مهندسان بیکار نیز در میان کولبران دیده می‌شوند. نادر محمدی، ۳۳ ساله، که از کودکی کار کولبری را آغاز کرده، گفت: «من شانس آوردم کشته نشدم و با چند عمل جراحی نجات یافتم. ممکن است دوباره به كاروان كولبرها بپیوندم. بسیاری از كولبرها بر اثر تیراندازی سربازان کشته می‌شوند. برخی از آنهایکه زنده می‌مانند، فلج می‌شوند یا بقیه عمر روی صندلی چرخ‌دار می‌مانند.» شاهوان مریوانی، ۳۷ ساله، گفت که با وجود مین‌ها، مرزبانان و شرایط ناهموار، احتمال بازگشت کولبران به خانه ۳۰ درصد است. او افزود: «گاهی در کاروان‌های هزار نفری حرکت می‌کنیم، گاهی هم ۳۰۰ تا ۴۰۰ نفری می‌رویم. در زمستان با خطر یخ‌زدگی یا گیر افتادن زیر بهمن، در مناطق کوهستانی روبرو می‌شویم. من بارها این را تجربه کرده‌ام.» لیلا حسن‌پور، هماهنگ‌کننده شبکه حقوق بشر کردستان، گفت که کولبران با بحران اقتصادی جدی‌ای روبرو هستند چونکه در شهرهایی که کولبران در آن زندگی می‌کنند، زمینه کارهایی مثل صنعتی‌سازی، کشاورزی و گردشگری وجود ندارد. مطلبی که از نظرتان گذشت، نگاهی مختصر و کوتاه بود به زندگی فاجعه بار کولبران
برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید
