نظر گری کاسپارف در مورد «بازی آمریکا و ایران»
آنچه بین آمریکا و ایران روی میدهد نتیجه پدیده ای است که من در کتاب «زمستان در راه است!» توصیف کرده ام: احساس مصونیت یک استبداد متهاجم که به عبور از یک مرز غیر قابل چشمپوشی می انجامد.
بازدارندگی بر این پایه استوار است که در برابر تهاجمات کوچک ایستادگی شود تا از تهاجمات بزرگتر که هزینه برخورد را بسیار بالاتر میبرند جلو گیری شود. سالهای متمادی موفقیت باعث شده بودند که سلیمانی و ایران احساس کنند شکست ناپذیر هستند، تا جایی که به سفارت آمریکا حمله کردند، آنجایی که رییس جمهور آمریکا ناگزیر بود پاسخ بدهد.
بدینگونه است که «مماشات آدم میکشد»! به این دلیل است که پرهیز از اقدام میتواند یک گزینه مرگبار باشد. این رویکرد فقط قمار را بزرگتر میکند، آنچه اجتناب ناپذیر است را تنها به تعویق می اندازد، و متهاجم را به این گمان می اندازد که میتواند با مصونیت اقدام کند، تا جایی که جوابی که به این روند پایان میدهد عظیم و «تعادل بر هم زن» خواهد بود.
اقدام هزینه هایی دارد که به وضوح دیده میشوند، چرا که واقعیتِ راهی است که پیموده میشود، و همین آن را از نظر سیاسی نامطلوب جلوه میدهد. امتناع از اقدام به این امید است که تبعات سهمناک و سرزنش به دوش نفر بعدی بیافتد، همان چیزی که در مواجه با سوریه و ایران روی داده است.
What is happening between the US and Iran is a consequence of what I describe in Winter Is Coming: an aggressive dictatorship’s sense of impunity leading to the crossing of one line too far.
— Garry Kasparov (@Kasparov63) January 4, 2020
برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید
