محرم و نامحرم
زمانی که آخوندها، تشیع را در ایران رواج دادند کم کم بین زنان و مردان جدایی غریبی ایجاد شد و این امر که برآمده از باورهای مذهبی اسلام و مخصوصا نوع تشیع ان است منشا تغییرات عمیقی در همه جنبه های زندگی اجتماعی شهرنشینان ایران قرار گرفت بطوریکه حتی معماری خانه های ایرانیان تا دوره پهلوی، بر مبنای جدایی محرم و نامحرم بصورت دو قسمت اندرونی و بیرونی شکل گرفت.
شگفت تر اینکه حتی این جدایی در روی درب های چوبی حیاط خانه ها نیز دیده میشد. درآن دوره, برای آنکه بدانند کسی که پشت در است, مرد است یا زن, وسیله در زدن را به دو صورت می ساختند, که صدایشان هم با یکدیگر فرق داشت.
ﺍﺳﻢ ﺩﺳﺘﮕﯿﺮﻩ ﯾﺎ ﺩﻕ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺯﻧﺎﻧﻪ “ﺣﻠﻘﻪ” ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﮑﻠﺶ ﺷﺒﯿﻪ ﺣﻠﻘﻪ ﯾﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﻗﻠﺐ ﺑﻮﺩ.
ﺩﺳﺘﮕﯿﺮﻩ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﯾﮏ ﭼﮑﺶ ﯾﺎ ﻟﻨﮕﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ آن”ﺩﺳﺘﮕﯿﺮﻩ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ.
اگر صدای دق الباب نازک بود، معلوم بود پشت درب یک زن هست و اگر صدای کلفت بود حدس می زدند یک مرد است و لذا مردها و پسرها می رفتند و درب را به روی مرد غریبه باز می کردند.
با آمدن زنگ برقی و نوع پیشرفته تر آن یعنی اف اف، کم کم این چیزها خوشبختانه فراموش شد.
برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید
