مجتهدی که خودش قطار اکسپرس بود

سید عزیز الله بن سید نصرالله خراسانی تهرانی دعانویس از شاگردان علامه ملا هادی تهرانی عالم عامل و با ورع و تقوا بود وقتی که به زیارت قبور مقدسه مشرف می شد زیاد طول می داد.
از حوادث غریبه ای که در ایام تحصیل در نجف اشرف برای او اتفاق افتاد این بود که وقتی به زیارت امام حسین علیه السلام در کربلا مشرف شد خود را به ضریح حضرت چسبانیده از خداوند متعال مسئلت کرد که حج و زیارت کعبه مکرمه را به او روزی فرماید و در این خصوص زیاد گریه و التماس کرد و خدا را به پیامبر و ائمه معصومین علیهم السلام قسم داد که این دعا را مستجاب فرماید.

پس از آن درمیان حرم بود مردی نزد او آمده گفت: دوست دارم با تو دو نفری پیاده به حج رویم او هم قبول کرد و قرار گذاشتند در روز معین درمکان معینی هر دو حاضر شوند و با توشه مختصری حرکت کنند، طبق وعده از کربلا حرکت کردند مقداری که راه رفتند بر سر چشمه ای رسیدند آن شخص سمت قبله را برای سید نشان داده و گفت در همین جا باش تا من برگردم.

این را گفت و رفت و تا عصر آن روز برگشت، دوباره حرکت کردند مقداری راه رفتند بر سر چشمه دیگری رسیدند آن شخص آنجا نیز خطی کشید و سمت قبله را به سید نشان داد و گفت: در همین مکان تا صبح باش تا من برگردم این را گفت و رفت و صبح طبق وعده بازگشت و دوباره پس از مقداری پیمودن راه بر سر چشمه ای رسیدند به همین طریق تا هفت روز گذشت و در این هفت روز به هیچ قریه و آبادی نرسیدند و همیشه بر سر چشمه ای رسیده سید را در آن محل مستقر کرده خود می رفت در سر موعد برمی گشت و با هم حرکت می کردند و در روز هفتم آثار و نشانه های خانه ها و آبادی پیدا شد آن شخص به سید گفت: حال خودت تنها برو آن وقت از سید خداحافظی کرده رفت.
پس سید رفت وقتی رسید ناگهان خود را در مکه مکرمه دید و دیگر رفیقش راپیدا نکرد و پس از مدتی طولانی حجاج آمدند و در میان آنها از اهالی تهران که او را دیدند وتعجب کردند وازجمله آنان پسرعموی سید حاج خلیل الله بود پس از او پرسیدند چگونه به اینجا رسیدی سید داستانش راشرح داد و پس از مناسک با حجاج ایرانی بازگشت و مرتبه دیگری به حج مشرف شده به تهران بازگشت، وی همیشه مشغول عبادت و ریاضت و مجاهده بانفس و خودسازی مشغول بود و قائم اللیل و صائم النهار و مواظب طهارت خود بود به همین جهت مستجاب الدعوة بود و مریضهای گوناگون به او مراجعه می کردند و شفا می گرفتند مردم عوام عقیده داشتند که او تسخیر جن می کند. و به همین جهت به (دعانویس) شهرت یافت.
ایشان در سنه 1332 ه وفات یافت و در رواق حضرت عبدالعظیم دفن شد.

منبع: نقباء البشر قسم سوم جزء اول ص 1270

برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید