مجتهدی که حضرت زبانش را دهان او گذاشت

نکته ای که در تألیفات آیت الله عبدالله مامقانی به چشم می خورد کثرت تألیفات و تنوع آنها است که به بیش از صد مجلد می رسد و همه اینها به برکت عنایت ویژه ای است که در عالم رؤیا از سوی حضرت امام جعفر صادق علیه السلام در حق ایشان مبذول شده است.

آیت الله مامقانی در این باره می نویسد:

شب شنبه 11 جمادی الاول سال 1314 ه ق در عالم رؤیا دیدم که در کوچه ای می رفتم تا به بالاخانه ای رسیدم، مشاهده کردم مردی بزرگوار و گندم گون و در نهایت زیبائی را که نشسته بود… و او حضرت امام جعفر صادق علیه السلام بود… پس از پله ها بالا رفتم و بر آن حضرت سلام کردم و دستانش را بوسیدم پس از آن التماس کردم تا اجازه فرماید پایش را ببوسم و اجازه فرمود و فرمود: دوستی و اخلاص تو نسبت به ما محرز است،

سپس از آن حضرت خواستم تا آب دهان مبارکش را در دهانم گذارد خواهشم را پذیرفت و زبان مبارکش را در دهانم نهاد.

من آنرا می مکیدم و احساس می کردم که آب دهان حضرت در رگهای عروق من جریان پیدا کرده است تا آنکه رگهایم انباشته از آن شد و نزدیک بود رگهایم پاره شود.

لذا زبان شریفش را از دهانم خارج کرد پس فرمود لبهایت را بیاور تا آنها را ببوسم لبانم را نزدیک نمودم و حضرت آنها را بوسید من برخاستم و از نهایت شادمانی بیدار شدم و دیدم که صبح نزدیک است پس خدا را سپاس گذاشتم.
آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند – آیا شود که گوشه چشمی بما کنند
سپس در ادامه می نویسد: پس از آن بود که قلمم جاری شد به گونه ای که تا پیش از آن در شبانه روز بیش از 2 ورقه نمی توانستم تصنیف نمایم اما پس از آن و از صبح روز بعد بود که در هر شبانه روز 8 ورق و پس از مدتی 10 ورق می نوشتم و این همه با گرفتاریهائی بود که داشتم از قبیل نگاشتن نامه ها و مراجعه به کتابهای فقهی در پاسخ به استفتاءات که از مرحوم پدرم می شد و هر کس تاریخ اتمام مجلدات منتهی المقاصد را ببیند راستی گفتارم بر او روشن می شود به گونه ای که دو جلد دیات و سه جلد نکاح را در مدت 5 سال تألیف کردم اما پس از این رؤیا در هر سال 5 جلد و پس از اندکی 9 جلد به رشته تحریر درآوردم.

منبع: تنقیح المقال ج 2 ص 211

برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید