مانیفست مشروطه خواهی- بخش دوم

5- قانون اساسی

پیش نویس قانون اساسی باید بر اساس منشور حقوق بشر سازمان ملل تهیه گردد که در آن آزادی بیان، طرز پوشش، مکان، شغل، مذهب و دسترسی به اطلاعات برای همه شهروندان برسمیت شناخته گردد. همچنین باید راهکاری برای مراجعه به آرای عمومی از طریق همه پرسی در موضوعات پراهمیت و بحرانی در قانون اساسی گنجانیده شود.

6- تفکیک قوا و استقلال دستگاه قضایی

نظم و ثبات و سلامت یک جامعه بستگی به مستقل بودن دستگاه قضایی آن کشور دارد. دادگاههای ایران باید وابسته به مدیران اجرایی و حکومتی نباشند و همچنین با تامین مالی کادر قضایی و ایجاد دیسیپلین شدید،  قوه قضایی کشور از رشوه خواری و پارتی بازی پاکسازی شود. قوانین عقب مانده شریعت بکلی از قوانین جزایی و مدنی و ازدواج و طلاق حذف شوند و بجای انها قوانینی مطابق با شرایط روز ایران و دنیا تبیین شود.

7- سیاست خارجی

آرزوی ما در ایران فردا ایجاد رابطه دوستانه با همه کشورهای جهان است. ایران باید از انزوا خارج شود و دوباره به جامعه جهانی برگردد. اعتبار پاسپورت ایرانی باید از این وضعیت فلاکت بار و شرم آور خارج شود و به یکی از معتبرترین پاسپورتهای جهان تبدیل شود. امریکا ستیزی و دشمنی با اسرائیل باید جای خود را به دوستی مشترک و احترام متقابل با آن کشورها بدهد. برای بحران های منطقه ای و جهانی باید منافع ملی را سرلوحه سیاست خارجی خود قرار دهیم. در مناطقی که ربطی به ما و مردم ما و منافع ملی ندارد بیخود دخالت نکنیم.

8- تمرکز بر روی توسعه اقتصادی

کشور ما چهار دهه غارت شده و از همه یا اغلب کشورهای منطقه عقب افتاده. وضعیت معیشتی مردم بسیار ناگوار است. کارشناسان ایرانی باید یک برنامه کوتاه مدت و میان مدت و بلند مدت توسعه اقتصادی را تنظیم کنند. برای ایجاد اشتغال و توسعه صنعتی، باید با ایجاد رابطه خوب با کشورهای ثروتمند راه را برای سرمایه گذاری شرکتهای بزرگ باز کنیم. وقتی چرخ اقتصاد بچرخد و اشتغال زایی و تحرک در ماشین اقتصاد کشور بوجود آید بسیاری از نابسامانی های اجتماعی نیز کم  و یا از بین خواهند رفت.

پنانسیل مالی ایرانیان خارج از کشور و همچنین وجود مراکز بالقوه توریستی در واقع سرمایه هایی است که به تنهایی میتواند هر کشوری را نجات دهد.

9- حمایت از اقشار کم درآمد

اقتصاد باز و ایجاد مراکز تولیدی باعث ایجاد اشتغال میشود. همین که بیشتر مردم منبع درآمدی نسبتا مناسب داشته باشند بسیاری از گرفتاریهای جامعه خودبخود حل میشود. اما بهرحال دولت باید به فکر آن بخش از مردمی که از کارافتاده هستند و یا درآمد ناکافی دارند باشد. مثل بیشتر کشورهای اروپایی، دولت باید برای آنها امکانات مسکن ارزان قیمت، خدمات درمانی و بهداشت و همچنین مبلغی ماهانه برای امرار معاش آنان درنظر بگیرد. خانواده های بی سرپرست، افراد کهنسال و از کارافتاده، کسانی که معلولیت جسمی یا روانی دارند و امثال آنها باید تحت پوشش دولت قرار بگیرند.

ادامه دارد…

برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید