قصه زاینده رود؛ دردی است که درکل کشور جاری است
آب یگانه ماده حیات است که موجب پیدایش تمدنها و بسط و توسعه اجتماعی انسان ها می شود. فلات ایران
در نقاطی از ایران که آب و حوزه های آبی کافی وجود داشت، میزبان اقوام آریایی شد. از دیرباز رود زاینده نیز علاوه بر حوزه های آبی جنوب غرب و غرب و شمال ایران مکان مناسبی برای اسکان اقوام ایرانی قلمداد شد و حتی در دوره صفویه شهر زیبای اصفهان به عنوان پایتخت ایران انتخاب شد. متاسفانه پس از استقرار جمهوری اسلامی و سپردن مسئولیت ها به افراد بی دانش و غیر متخصص ارکان مدیریت کشور به مرور رو به اضمحلال و فروپاشی گذاشت. نداشتن تخصص در حاکمان فعلی آنچنان بارز است که از دانش بهره وری هیچ بهره ای نبرده اند. با مثال ساده ای آغاز می کنیم. این دوستان آنجا که باید رو به سرمایه گزاران خارجی بیاورند، علم خودکفایی را برپا می دارند. مثلا در حوزه های مشترک نفتی جنوب کشور به دلیل یکدندگی ( علاوه بر موضوع تحریم) بجای انعقاد قراردادهای نفت و گاز مناسب با شرکت های بزرگ خارجی دل به غارتگران خاتم الانبیا و امثالهم می دهند . تفاوت بهره برداری و ایجاد زیرساخت ها بطور روشن در بنادر جنوب و کشورهای همسایه آشکار و نیاز به هیچ توضیحی ندارد. علاوه بر اینکه درآمدهای حاصله ایران با کشورهای همسایه هم تفاوت چشمگیری پیدا کرده است. اکنون امارات متحده عربی اقتصاد خود را بر پایه اقتصاد بدون نفت مدیریت می کند اما جمهوری اسلامی دست گدایی برای صادرات چند صدهزار بشکه نفت برای مخارج تروریستی خود دارد. کشور ایران اساسا با توجه به اقلیم خاص توان کاشت برخی محصولات کشاورزی مانند گندم را ندارد اما اصرار حاکمان نالایق در کاشت این محصول که با هدر رفت منابع آبی حیاتی کشور از جمله استفاده از منابع تجدید ناپذیر یکی از عوامل ایجاد تنش و بحران آبی در سراسر کشور و پیدایش پدیده فرونشست زمین در بسیاری از مناطق شده است. اما از جمله عوامل بحران آب در بیست ساله اخیر ایجاد صنایعی بدون توجیه است. صنایعی که باصطلاح صنایع آب بر محسوب شده و محصولات آن ها دارای آب پنهانی است که صرف آن ها شده است. به عنوان یک مثال ساده هندوانه ای که حدود هر کیلو بیست هزارتومان به بازار عرصه می شود حدود سیصد کیلو آب را مصرف می کند. صنایع فولاد کشور ما اگر چه صنعتی ضروری و مادر برای سایر صنایع کشور می باشد اما ایجاد این صنعت بدون توجه به ارزش استراتژیک ذخایر و منابع آب در هر نقطه ایران قابل توجیه نیست. به این مشکلات اضافه کنید انحراف آب از مسیر اصلی و انتقال به مناطق کویری مانند یزد و قم که یکی از عوامل خشکی زاینده رود انتقال بخشی از حقابه آن به استان یزد می باشد! حفر چاه های های بدون مجوز یا حتی با مجوز بدون اقدامات کارشناسی و به نظر من بسط و توسعه شهرهای بزرگ بدون توجه به ذخایر و منابع آب در هر شهر از جمله موارد خشکسالی در کل کشور می باشد.
اصفهان و زاینده رود تنها مناطقی نیستند که دچار خشکسالی و تنش آبی شده اند این مشکل در تمام نقاط ایران و حتی به استان مازندران نیز سرایت کرده است. همان گونه که در مطلب ” به مرحله فروپاشی اجتماعی و اقتصادی رسیده ایم ” نیز اشاره کردم ، کشور در بسیاری از زمینه ها دچار فروپاشی شده و موضوع آب نیز از این امر مستثنی نیست. جمع کردن بحران (خرابی) هم به سادگی نیست. مطمئنا این حاکمان توان مدیریت را نخواهند داشت و ابزار سرکوب نیز بعید است کارساز باشد. تنها باید امیدوار بود کشور دچار هرج و مرج نشود. حضور انبوه جمعیت مردم اصفهان در روز جمعه ۲۸ آبان در بستر خشک زاینده رود موید این است که روزهای خوبی نخواهیم داشت.
برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید
