زندگی خارجی ها در تهران

در دوره ناصرالدین شاه، فقط پنج کشور در تهران نمایندگی سیاسی داشتند: روس، انگلیس، فرانسه، اتریش و عثمانی.

هیچ تاجر و بازرگان خارجی در تهران زندگی نمیکرد. بغیر از نمایندگان سیاسی، دو سرهنگ، یک سرگرد، دو سروان و هشت ستوان و ستوان دوم اتریشی نیز در تهران زندگی میکردند که قشون ایران را آموزش می دادند. یک سرهنگ قزاق و دو ستوان روس هم معلم سواره نظام تهران بودند.

خارجی های مقیم دیگر مقیم تهران، معلم هایی بودند که از سوی دولت ایران برای تدریس در دارالفنون استخدام و دعوت شده بودند. در صرافخانه نیز سه چهار مهندس حضور داشتند. همچنین چند مبلغ مسیحی امریکایی و چند نفر انگلیسی در تلگراف خانه نیز کار میکردند.

خارجی های مقیم تهران همه می گفتند که زندگی در اینجا سخت می گذرد. انها لباس و وسایل مورد نیاز روزانه، اسباب زندگی، مشروب و مواد غذایی و دارو را از کشور خودشان می آوردند و از زندگی در تهران چندان راضی نبودند. چیزهای دیگر هم مانند میز و صندلی و پرده و اسباب خانه آنها از اروپا می آمد. مبلمان خوب در ایران نبود و چوب و مصالح مرغوب در اینجا یافت نمی شد.

اما در عوض سفارتخانه های روس و انگلیس درتهران ساختمان های بزرگ و عالی داشتند. این سفارتخانه ها در منطقه ای خوش آب و هوا قرار داشت و چشمه آب گوارا از میان حیاط آنجا عبور میکرد. محوطه وسیع با باغ میوه و استخر نیز مزید بر این زیبایی ها شده بود. بسیاری از اعضای سفارت در همان محوطه سفارت زندگی میکردند و از این همجواری راضی بودند. روزهای شنبه ویا یکشنبه همه خارجی ها در یکی از این باغ ها جمع میشدند و خوشگذرانی میکردند.

گزیده ای از سفرنامه یوشیدا ماساهارو به ایران- ص 171

برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید