رژیم عقب ماندهی اسلامی اشغالگر ایران تا چه زمانی دوام خواهد آورد؟
همه‌ی ما ایرانیان می‌دانیم که حکومت مستبد آخوندی در طول عمر بی برکت خویش تاکنون هیچ مشروعیت و وجهه‌ی قانونی و اخلاقی و ملی نداشته است و برای ماندن در منبر قدرت و تاراج دارایی و به هدر دادن منابع طبیعی و انسانی، از هیچ تلاش ضد ملی و ضد انسانی و غیر اخلاقی کوتاهی و فروگذاری نکرده است. پس با این آگاهی چرا از جا برنمی‌خیزیم و اگر در دوره‌هایی اعتراضاتی داشته‌ایم و هزینه‌های زیادی هم پرداخته‌ایم چرا به هدف نهایی که همانا سرنگونی و برهم زدن این بساط مسخره است نرسیده‌ایم؟
مهمترین عاملی که می‌توان از آن یاد کرد کنترل رسانه‌ای است. رسانه‌ها از زمانی که در جوامع عمومیت پیدا کرده‌اند نقش پر رنگی در تاثیرگذاری در افکار عمومی داشته‌اند دولت‌ها را به اوج رسانده‌اند و آنها را یک شبه رسوا و بدنام کرده‌اند و به ورطه‌ی سقوط کشانده‌اند. افراد را محبوب قلب‌ها کرده‌اند و از آنان بت ساخته‌اند و با چرخش قلم از صفحهی روزگار محو کرده‌اند.
یک حکومت خودکامه مانند رژیم اسلامی به طور طبیعی از ابتدا وحشت زیادی از رسانه‌ها دارد. ابتدا قلم‌ها را می‌شکند و سپس باقیمانده را در مشت می‌گیرد. افراد را به جرم‌های واهی از انتشار افکار درست و دلسوزانه متوقف می‌کند. آنجا که بگیر و ببند و ایجاد رعب اثر نمی‌کند، کارد آجین می‌کند، خفه می‌کند، سر به نیست می‌کند، در آخر آنچه باقی می‌ماند یک تفاله‌ی به درد نخور مجیز گوی بی مقدار است که درد ملت را نمی‌فهمد یا اینکه ناچار صاحب قلم خود را به نفهمی می‌زند.
قلم نویسندگان حرفه‌ای برای حلاجی دردهای جامعه و نارسایی و کمبود و سوءمدیریت بسی ارزشمند است اما زمانی که آن قلم شکست دریچه‌ی دید نویسنده برای دیگران کور می‌شود. گویا آن جامعه به جای قدم زدن در مسیر هموار، گام در سنگلاخ می‌گذارد و سرانجام در دره‌ای عمیق سقوط می‌کند: آنچه ما امروز به آن رسیده‌ایم. مشفقان و دوستان صاحب قلم را رنجانده‌اند آنها را محتاج نان شب کرده‌اند به مجیزگویی وادار کرده‌اند. رسانه‌ها را به ابتذال کشانده‌اند. تلویزیون را که مهمترین رسانه‌ی دیداری و شنیداری است در این سو و آن سوی مرزها با تطمیع و معاملات پنهان، به همسویی با رژیم واداشته‌اند تا مسیر جهنم را برایمان شکوفان و سبز نشان دهند.
اینترنت را با ارتش سایبری به گنداب متعفن تبدیل کرده‌اند. افرادی را که دایره‌المعارف فحش و رکاکت و بی ادبی هستند به جان دیگرانی انداخته‌ند که هنوز در امید نشر کورسویی از معرفتند.
امروز مهمترین گام در راه برچیدن بساط رژیم دزد و دغلکار اسلامی، گرفتن ابزار کنترل رسانه‌ای از اوست. کم کردن نفوذ و رخنه‌ی عوامل مزدوری است که با ایجاد اخلال شبانه‌روز در تلاشند تا از پخش آگاهی رسانه‌ای جلوگیری کنند. این مزدوران را که گاهی با نشر اخبار بی ارزش و دروغین و زرد ذهن‌ها را درگیر میکنند باید شناسایی کرد و با حضور و مراقبت همیشگی آثار منفی و زهرآگین آنان را خنثی کرد.
برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید
