راز افزایش تعداد امامزاده ها و حقه بازی ملاها
در طول ۱۴۰۰ سال اخیر، تنها در پانصد سال اخیر و بعد از سلسله صفویان بوده که مذهب شیعه، به عنوان مذهب رسمی کشور شناخته شده است. در ایران تا حدود دویست سال که خلفای عباسی بر ایران حکمرانی می کردند و عملا شیعه جایگاهی بین ایرانیان نداشته و همچنین حمله مغول ها را نیز در قرن هفتم هجری باعث تخریب بسیاری از اماکن کشور شد. حال چطور ۱۱۰۰۰ امامزاده در ایران ثبت شده جای تعجب بسیار دارد. یعنی اگر ما بغیر از امام دوازدهم شیعیان که سندی دال بر داشتن فرزند ندارد، را کسر کنیم هر امام بطور متوسط دارای ۱۰۰۰ فرزند یا نوه و نتیجه در ایران است که امری محال می باشد.
هفت سال پیش مسعود روشن، کارشناس میراث فرهنگی، در گفت‌‌وگو با خبرگزاری ایلنا گفته بود، تنها دو هزار امامزاده از امامزادههای موجود در ایران دارای سند و شجره‌نامه‌اند. او شمار امامزادههای موجود در ایران در آن زمان را بیش از ۱۰هزار خوانده و گفته بود، چهار هزار از این تعداد را به موسی کاظم، امام هفتم شیعیان، نسبت می‌دهند.
شیخ مفید (درگذشته ۴۱۳ق) در کتاب الارشاد شمار فرزندان امام کاظم(ع) را ۳۷ تن ذکر کرده است. اما سبط بن جوزی عالم اهل سنت (درگذشته ۶۵۴ق) در تذکرة الخواص تعداد فرزندان او را به ۴۰ تن(۲۰ پسر و ۲۰ دختر) رسانده است. مشهورترین پسر او امام رضا(ع)، هشتمین امام شیعیان و مشهورترین دخترش فاطمه معصومه(س) است.
پرسش جدی این است که چگونه در حالی که امام هفتم شیعیان تنها حداکثر چهل فرزند داشته، چهار هزار امامزاده منتسب به وی در ایران ثبت شده است.
به گفته مسئولان، شمار امام‌زاده‌ها در سال ۱۳۵۷ حدود یک‌هزار و ۵۰۰ بقعه بود در حالی که تنها در سه دهه بعد از انقلاب این شمار هفت برابر شد.
متاسفانه حتی کار بجایی رسیده که برخی از این امامزاده ها آدمی را بخنده وا می دارد . اخیرا نمونه هایی از آن ها در شبکه های اجتماعی نیز دست مایه طنز شده است.مانند امامزاده باد یا امامزاده سیار!
غلامرضا عادل، معاون فرهنگی اجتماعی سازمان اوقاف و امور خیریه به خبرآنلاین گفته است، آمار پیش از انقلاب در مورد امام‌زاده‌ها بیشتر بر پایه “حدس و گمان” بود در حالی که این آمار اینک “دقیق و به‌روز” شده است.
او به خبرساز شدن برخی اسامی امام‌زادگان در عالم طنز اشاره می‌کند و می‌گوید، “استفاده نادرست مردم از برخی القاب و اصطلاحات برای امام‌زادگان … مزید بر علت و عامل انتشار بیشتر خرافات در حوزه بقاع متبرکه شده است”. به گفته او، “امامزاده بیژن” در اصل امامزاده سید محمد، معروف به “بی جن” است که “اشتباها” بیژن تلفظ می‌شود.
امامزاده سیدجلال‌الدین در کنار مسجد تاریخی نصیرالملک شیراز نیز نزد مردم به “زنجیری” معروف شد چون در گذشته زنجیری به در آن محل متصل بوده که زائران به آن دخیل می‌بستند. امامزاده محمد شهرستان ممسنی نیز به دلیل نصب در آهنی برای آن در گذشته میان مردم به “امامزاده آهنی” شهرت یافت.
هفت سال پیش مسعود روشن، کارشناس میراث فرهنگی، در گفت‌‌وگو با خبرگزاری ایلنا گفته بود، تنها دو هزار امامزاده از امامزادههای موجود در ایران دارای سند و شجره‌نامه‌اند. او شمار امامزادههای موجود در ایران در آن زمان را بیش از ۱۰هزار خوانده و گفته بود، چهار هزار از این تعداد را به موسی کاظم، امام هفتم شیعیان، نسبت می‌دهند.
به گفته این کارشناس، علت این که بسیاری از این امام‌زاده‌ها در اصل فرزندان امامان نیستند این است که در زمان حمله اعراب، مردم به دلیل ترس از تخریب آثار باستانی یا به این علت که از ترس اشیای قیمتی خود را در آن‌جا پنهان کرده بودند این اماکن را مقبره نامیده و به به امامان و پیامبران منتسب کرده‌اند.
او همچنین وجود امام‌زاده‌هایی در کوه‌های دورافتاده را فاقد سند تاریخی و نشانه “رواج نوعی خرافه” دانست.
برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید
