خو گرفتن زندانی با زندانبان
جمهوری اسلامی رمز بقایش در این است که مردم را طوری گرفتار میکند که برای زنده ماندن دست و پنجه نرم کنند و فرصت اعتراض پیدا نکنند.
این روزها اکثر مردم دارند تقلا می کنند بچه هایشان که مدرسه میروند سالم برگردند!!
یعنی توی کل جهان چنین چیزی بی نظیر است. در کجای دنیا شما سراغ دارید دغدغه والدین این باشد که بچه هایشان در مدرسه هدف حمله شیمیایی قرار نگیرد و سالم به خانه برگردند؟
فقط این یک مورد نیست. یادتان هست در دوره کرونا، چه بامبولی سر ممنوعیت واکسن درآوردند و مردم برای پیدا کردن واکسن در بازار آزاد و یا جور کردن پارتی در مراکز درمانی به چه دردسر هایی افتاده بودند؟
نمونه هایی از این دست فراوانند اما نکته اصلی این است که مردم به همین دردسرآفرینی حکومت عادت کرده و حتی به آن معتاد شده اند. گویی چنگ و پنجه نرم کردن با این مشکلات، بخشی از زندگی است.
واقعا مردم از مدارس این حکومت ارتجاعی چه میخواهند؟ آیا آینده بچه هایشان از مسیر این مدارس ساخته میشود؟
بچه های بهایی بیش از ۴۰ سال است حق تحصیل در مدارس ایران را ندارند و مجبورا در خانه درس بخوانند.
مگر آنها آدم نیستند؟ خب، شما هم فرزندانت را به آن خرافتکده نفرست.
برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید
