بزودی ویتنام هم از ما جلو خواهد زد

آخوندها بلایی بر سر ایران و اقتصاد ایران آورده اند که به این زودی ها قابل جبران نیست و هرچه از عمر خسارت بار این رژیم منحوس می گذرد میزان خرابی و عقب ماندگی کشور ما بیشتر و بیشتر میشود.

در سالهای منتهی به انقلاب نکبت ۵۷، اقتصاد ایران و کره جنوبی و ترکیه قابل مقایسه بودند. میزان درآمد سرانه ایران بالاتر از کره جنوبی و ترکیه بود. بعد از ۴۳ سال حکومت روضه خوانها بر ایران، اکنون فاصله ما با کره جنوبی و ترکیه آنقدر زیاد شده و آنقدر ما عقب مانده ایم که دیگر مقایسه بین این سه کشور منطقی نیست. اکنون ما باید خودمان را با کشورهای بدبخت و بیچاره ای در سطح ویتنام و بورکینافاسو و اروگوئه مقایسه کنیم.

از میان این کشورهای بدبخت و فقیر، ویتنام وضعیت شگفت آوری دارد که میتواند برای ما جالب باشد. زمانی که امریکا مجبور شد جنگ با ویتنام را پایان دهد و آنجا را ترک کند، حکومت کمونیستی ویتنام خود را متحد چین و اتحاد شوروی می دانست و امریکا را دشمن همیشگی خلق ویتنام معرفی میکرد. در دوران جنگ سرد و تا فروپاشی اتحاد شوروی، در کشورهایی همچون ویتنام، امریکا ستیزی آنچنان شدید بود که حتی داشتن یک عینک آفتابی یا اورکت امریکایی جرم بزرگی محسوب میشد. زنده نگه داشتن آتش کینه از تجاوز نظامی امریکا جزو برنامه های آموزشی و تبلیغات دولتی ویتنام بود.

اما از دهه ۹۰ میلادی کم کم دیوارهای جنگ سرد فرو ریخت و ویتنامی ها خودشان را از پوسته دشمنی با امریکا خارج کردند و آهسته آهسته وارد جهان آزاد شدند. روابط اقتصادی و سیاسی شان را با کشورهای غربی بهبود بخشیدند و تلاش کردند برای بیرون رفتن از وضعیت فقر و فلاکت گسترده، سرمایه های شرکتهای غربی را بسمت ویتنام جذب کنند.

ویتنام در این یکی دو دهه اخیر گام های بلندی برای توسعه صنعتی و تجاری برداشته است که باعث تحول در زندگی و رفاه مردم آنجا شده است. بسیاری از کمپانی های غربی اکنون در ویتنام مستقر هستند که باعث سرعت بخشیدن به چرخ تولید و ایجاد اشتغال و رفاه عمومی گردیده است.

در سالهای اخیر و پس از ماجرای وضع تعرفه توسط دولت چین علیه شرکتهای امریکایی، بسیاری از شرکتها مراکز تولیدی خود را به ویتنام منتقل کرده اند و آنها که در حال ایجاد کارخانه هستند، ویتنام را بهتر و ارزان تر از چین برآورد می کنند.

اکنون ویتنام در همه زمینه ها در حال رشد و توسعه است و دیگر آن کشور فقیر و درمانده سابق نیست. دانشگاههای امریکایی در ویتنام شعبه دارند. بیلدرها و شرکتهای ساختمانی اروپایی و امریکایی صدها و هزاران پروژه برج سازی، پل های بسیار بزرگ معلق، بزرگراهها و شهرکهای صنعتی و مسکونی در حال اجرا دارند. ویتنام تبدیل به مرکز جذب توریست از نقاط مختلف جهان شده و کلا همه چیز به سمت رفاه و پیشرفت در حال تحول است. زرق و برق بعضی از شهرهای مهم ویتنام طوری است که بیشتر شباهت به دوبی و سنگاپور دارد. این شهرها بسیار از مناطق شمالی تهران بمراتب شیک تر و مرتب ترند.

برای مقایسه ویتنام در حال توسعه با جمهوری اسلامی در حال پس رفت، فقط به دو نکته نمادین اشاره می کنم:

وضعیت برق و اینترنت در ویتنام بسیار بسیار بهتر و پیشرفته تر از ایران است. نه قطعی برق دارند و نه مسخره بازی بر سر اینترنت.

نکته دوم مقایسه صنعت اتومبیل سازی در ویتنام با ایران است. اصولا قابلیت صنعت هر کشور را میتوان در تولید اتومبیلش دید. آخوندها پراید تولید می کنند که ایربگش با خواندن صدتا قل هو الله هم باز نمیشود، ویتنامی ها در مقابل اتومبیلی تولید می کنند به نام ویت فست که بسیار مدرن و شیک است و هم ردیف اتومبیل های غربی است. جالب است بدانید نوع برقی اتومبیل ویتنامی ها بزودی وارد بازار امریکای شمالی میشود.

اینجاست که باید گفت خاک بر سرت آخوند که هرچه می کشیم از دست شما روضه خوان های دوزاری است.

برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید