افسران جنگ نرم نظام و سایبریون مرصاد شما را مدام دنبال نخود سیاه میفرستند؛۴۰ سال است دور خود میچرخیم!
برای درک شرایطی که در آن قرار گرفته ایم، باید گذشته را ورق بزنیم و ببینیم از چه زمانی پروژه «اصلاحات» وارد فرهنگ سیاسی «جمهوری اسلامی» شد.
پس از پایان جنگ ایران و عراق و مرگ خمینی جنایتکار، مردم کم کم سراغ وعده هایی را گرفتند که پیش از انقلاب انقلابیون به ملت داده بودند. جامعه که خسته از ریش و پشم و‌گشت ارشاد و بسیج و جنگ و حاجی و سید بازی بود، ناگهان با پدیده ای به نام «ماهواره» آشنا شد.
دهه هفتاد برای مردم ایران دهه تغییر بود.فکر میکنم اوایل سال ۱۳۷۲ بود که بشقاب های بزرگ و دو‌متری ماهواره برای اولین بار در پشت بام های تهران پیدا شد. رژیمی که ویدئو را یک زمانی ممنوع کرده بود، دیگر نمیتوانست جلوی تکنولوژی را بگیرد. کمی گذشت و پس از یک دوره شدید بگیر و ببند، هم دیش های ماهواره کوچک تر شد و هم به خاطر استقبال گسترده و سراسری مردم_ رژیم هم ناتوان از کنترل ماهواره ها_ در سکوت تسلیم مردم شد.
مسابقات کشتی کج و سریال بی واچ و کانال های ام تی وی برای مردم جذابیتی بی پایان پیدا کرده بود. اواخر دوران ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی مصادف شده بود با ظهور نسل جوانانی که سیما و خواسته هایشان با سبک زندگی پدران و مادران انقلابیشان در تضاد بود.
نسلی که در دهه جهنمی شصت رشد کرده بود و از همان کودکی سرکوب جنسی و فکری شده بود، اکنون میخواست نفس بکشد. اول موهای پسران بلند شد و کمی بعدتر موهای دختران از پشت روسری ها بیرون آمد. مانتوها کم کم جای چادرها را میگرفتند و نسل بچه رپ های پایتخت در همین اوضاع در جردن و شهرک غرب متولد شدند. دیگر خبری از پیکان های قدیمی و بنز و کادیلاک نبود. ماشین های جدید یکی پس از دیگری وارد خیابان ها میشدند و دوران خوشی برای مردم خسته از جنگ و انقلاب شروع شده بود.
دووها و پرایدها و اتو زدندها در ایران زمین و تجریش و ونک و پارک ساعی و پارک ملت و … و نسلی که داشت با گانز و‌متال و دکتر آلبان و بون جوی و کویین و‌مایکل جکسون از «کویتی پور» و افتخاری و شجریان عبور میکرد و کم کم داشت خودش را پیدا میکرد که ناگهان دوم خرداد ۱۳۷۶ از راه رسید و خاتمی با بیست میلیون «نه» ملت به «خامنه ای» پیروز شد!
آن انتخابات برای ما یک تغییر بزرگ بود. روزنامه های زنجیره ای و فضای بازی که داشتیم تجربه میکردیم، به ما امید داده بود و خیال میکردیم حکومت دارد از جنگ و غرب ستیزی فاصله میگیرد و «خاتمی» همان مصلحی است که باید این تغییرات را ایجاد کند.
شوربختانه خوش خیالی ما دوام زیادی نداشت.حمله به کوی دانشگاه توسط مزدوران خامنه ای قصر شنی رویاهای ما را خیلی زودتر از آنچه فکر میکردیم فرو ریخت و حمله به کوی دانشگاه شد خاطره ای تلخ از یک دوران پر امید….
ادامه دارد….
برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید
